در آستانه سفر سوم بنیامین نتانیاهو به واشنگتن در دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، نشانه‌های متعددی از تغییر در آرایش دیپلماتیک و امنیتی منطقه دیده می‌شود. این سفر، تنها یک دیدار تشریفاتی نیست؛ بلکه بخشی از پازل بزرگ‌تر آمریکا برای بازطراحی موازنه قوا در خاورمیانه به شمار می‌آید.
🔻 آتش‌بس در غزه؛ ابزار چانه‌زنی یا گامی واقعی؟
یکی از محورهای اصلی گفت‌وگوهای نتانیاهو در واشنگتن، مسئله آتش‌بس در غزه است. در ماه‌های اخیر، حجم فشارهای بین‌المللی بر اسرائیل به دلیل بحران انسانی گسترده در نوار غزه افزایش یافته است. با این حال، بسیاری از تحلیلگران معتقدند تل‌آویو و واشنگتن به آتش‌بس صرفاً به‌عنوان ابزاری برای مدیریت افکار عمومی و بازسازی چهره اسرائیل نگاه می‌کنند، نه به عنوان راه‌حلی انسانی و پایدار.
🔻 پیوستن سوریه به توافقات ابراهیم؛ پروژه‌ای ناممکن یا هدف راهبردی؟
موضوع دوم، تلاش آمریکا برای گسترش «توافقات ابراهیم» به سوریه است؛ پروژه‌ای که از منظر ژئوپلتیک و با توجه به ائتلاف‌های منطقه‌ای دمشق، دور از دسترس به نظر می‌رسد. اما ترامپ و نتانیاهو امیدوارند با وعده لغو بخشی از تحریم‌ها، امتیازات اقتصادی، و کاهش فشارهای سیاسی، بخشی از حاکمیت سوریه را به سمت توافق سوق دهند. هرچند واقعیت میدانی، این احتمال را به‌شدت تضعیف می‌کند.
🔻 مجوز حمله به ایران؛ کارت نهایی یا مانور انتخاباتی؟
مسئله حساس دیگر، بحث حمله محدود یا تمام‌عیار به ایران است؛ طرحی که در سناریوهای امنیت ملی آمریکا و اسرائیل همیشه وجود داشته، اما ورود به فاز اجرایی آن، تبعاتی فراتر از مدیریت ترامپ یا نتانیاهو خواهد داشت. برخی معتقدند ترامپ برای جلب حمایت لابی‌های صهیونیستی و تقویت موقعیت انتخاباتی خود، ممکن است مجوز حمله‌ای محدود به زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را صادر کند؛ اقدامی که منطقه را به لبه پرتگاه خواهد برد.
〉〉 نیویورک‌تایمز: هدیه بزرگ ترامپ به ایران!
🔻 فشار بر دستگاه قضایی اسرائیل؛ ابزار ترامپ برای کنترل نتانیاهو
همزمان، ترامپ با استفاده از اهرم کمک‌های نظامی و حمایت‌های دیپلماتیک، بر نتانیاهو و دستگاه قضایی اسرائیل فشار می‌آورد تا با سیاست‌های او همراه شوند. بحران سیاسی داخلی اسرائیل، تضعیف مشروعیت قضایی و اعتراضات گسترده اجتماعی، نقطه‌ضعفی برای نتانیاهو ایجاد کرده که آمریکا به‌خوبی از آن بهره می‌برد.
🔻 چشم‌انداز دیپلماتیک؛ بدون فشار واقعی، صلحی در کار نیست
در نهایت، هرچند تحرکات دیپلماتیک فعلی با هیاهوی رسانه‌ای گسترده همراه است، اما تا زمانی که فشار واقعی و اصولی از سوی آمریکا برای توقف جنایات در غزه، بازگشت به میز مذاکره با ایران، و احترام به حاکمیت سوریه وجود نداشته باشد، این سفر نیز همچون سفرهای پیشین، تغییری جدی در بحران‌های منطقه ایجاد نخواهد کرد.
✍️ تحریریه چشم‌انداز
